Work and Travel ile Alıp Başımı Hayallerimin Ülkesine Gittim!
Herkes ne kadar endişeliyse ben de o kadar endişeli başladım bu serüvene. Macera dolu Amerika mıydı gerçekten? Yapabilecek miydim hiçbir fikrim yoktu. Sonra ise her şey beklentilerimin çok ötesinde gerçekleşti. Kendimi dünyanın bir ucunda buldum.
1. Neden ille de Wisconsin Dells?
Başta okyanus kenarı olmazsa asla gitmem dedikten sonra nasıl Wisconsin Dells’te buldum kendimi bilmiyorum. Ama iyi ki diyorum ve bu sene tekrar gidiyorum. Küçük ama bana göre harika bir yer, hatta ikinci evim diyebilirim. Çok sayıda su parkı, etkinlikleri, bot turları, korku evleri, partileri bol bir yer. Asıl güzel yanı da tam bir J1 şehri olması.
Herkes Work and Travel öğrencisi, herkes genç. Her milletten insan var; Türkler, Romanyalılar ve Jamaikalılar oldukça fazla.
Entertainment kart sistemi harika. Çok sayıda etkinliği para vermeden yapabiliyorsunuz ve ben bunların hemen hemen hepsini denedim. Restoranlarda barlarda kafelerde indirim sağlıyor aynı zamanda. Genelde bölgede çok Türk olmasından şikayetçiyiz biz Türkler ama yeri geldiğinde bu çok güzel imkanlar sağlayabiliyor.
Başınıza hem iyi hem kötü olaylar gelmesi muhtemel. Tek avantajlı yanım en yakın arkadaşımla beraber bu programa başvurmamızdı. Ama ikimizin de İngilizce düzeyi işte ‘Derdimizi anlatacak kadar yaa’dan öte değildi tabi başta. Hatta birbirimize ne kadar çok ‘neymiş ya ne diyo bu’ diye sorduysak yabancı arkadaşlarımız ‘neymiş’ demeyi öğrenmişti.
Bu kadar güzel şey arasında neredeyse koskoca Amerika ile davalık olmayı başaran iki arkadaş olduğumuzu söyleyebilirim. Hatta bazen adımız ‘2 Turkish Trouble Maker’ olarak bile bilindi. Tabi ki bunların tüm suçlusu asla biz değildik. Dells’e gittiğimizde evsizdik. İlk bir hafta kalabilmek için bir motel bulduk kendimize. Daha sonra başka bir motele taşındık. Taşındığımız gün oranın sahibi 3 gün içinde çıkmanızı istiyorum öğrenci istemediğime karar verdim dedi. Deliler gibi ev aradık sonunda başka bir housing bulduk. Oranın sahibiyle de yaz boyu sorun yaşadık kaldı ki kendisi 100 dolar depozitomuzu vermedi. Halbuki tırnaklarımız parçalanana kadar temizlemiştik odamızı.
Tüm bu kötü anıları hatırlamıyorum bile şuan. Sadece güzel şeyler var kafamda. Hatta öyle ki daha güzellerini yaşamak için tekrar gidiyorum ikinci evime, Wisconsin Dells’ime.
2. Bana hiç uğramayan o baştaki nerden geldim hissi.
Uçağa bindikten itibaren hiç pişman olmadım. Hatta bazen bende mi bir sorun var ya diye bile düşündüm. Çünkü o dil bilmemelere, günde 13-14 saat çalışmalara rağmen ben hiç nereden geldim ben buraya demedim. Hep ağzımda iyi ki gelmişim hayatımda verdiğim en doğru karar lafı vardı. Belki de en yakın arkadaşımla gitmemden dolayı hep mutluyduk. Sokakta kalsak da, çile çeksek de arkadaşım ‘telefonunu’ kaybetse de mutluyduk. Yabancı arkadaşlarımızla mutluyduk. Onlara Türkçe öğretmekle ve onların dilini öğrenmeye çalışırken de.
3. Travel planı nasıl düzgün yapılır?
Sanırım biz bu konuya pek çalışmamışız. Birkaç ufak sorun yaşadık çünkü. Öncelikle travelda araba kiralamaya baş koymuştum. Bunun için birkaç kişiye daha ihtiyacımız vardı ben ve arkadaşım dışında. Benim ehliyetim vardı ama arkadaşımın yoktu. O kadar uzun mesafeleri tek başıma arabayla gidemezdim. Hem de maddi açıdan daha rahat olacağını düşündük. Planladığımız batı turu için bir facebook grubuna yazdık. Oradan da bizimle aynı yerleri gezmeyi düşünen iki kişiyle konuşup anlaştık. Onlar kalacak yerlerimizi ayarladı. Araba için rezervasyon yaptırdık. Chicago’dan uçtuk Vegas’a onlarla buluştuk. Her şey harika ilerliyordu taa ki araba kiralama şirketi kartlarımızın üstünde adımız yazmadığı için kiralayamayacağımızı söyleyene kadar. Dördümüz de beynimizden vurulmuşa döndük. Hepimiz 21 yaş altıydık. Paramız vardı ama araba kiralayamıyorduk ve eğer kiralayamazsak planlarımız suya düşmüş olacaktı. Günde 5 kere araba kiralama şirketlerine giderek denemeye çalıştık lakin olmuyordu. Vegas’ta mahsur kalmış gibiydik. Bunun güzel yanları da vardı tabi asla uyumayan şehirde bir yandan eğleniyorduk bir yandan da ne yapacağımızı düşünüyorduk. Yoldan geçen insanlara bile yalvardığımız oldu ‘Abi parasını verelim de bize bi araba kiralayın’ diye.
Sonra harika bir uygulama olan Western Unionla Türkiye’ye para gönderdik onlar da arkadaşımızın üstünde adı yazan kredi kartına parayı yatırdı. Biraz masraflı olmuştu ama hallettik sonunda ve yola devam ettik. Arizona’yı karış karış gezdik. Oradan San Diego, oradan Los Angeles, oradan da sahil kasabalarında kalarak San Francisco’ya geçtik. Daha sonra da uçakla New York’a gittik ve macera dolu 20 günlük travel sona erdi.
4. City of Angels: Los Angeles
Çocukluğumdan beri en merak ettiğim yerdi belki de Hollywood. O şehirde ünlülerin yaşadığını, film çektiklerini bilmek bile yetiyordu Los Angeles’ın hayallerimin şehri olması için. Universal Studios’a gitmeyi hep isterdim ve sonunda oradaydım işte. Walk of Fame’de yürümeyi hep isterdim. İşte yürüyordum. Beverly Hills’te dolaşıyordum. O büyük otobanlarda arabamda müzik çalarken gitmeyi hep isterdim, olmuştu. Santa Monica’da geziyor, alışveriş yapıyordum. 4 gün geçirdiğim şehirde ölene kadar kalabilirdim. Hayallerimin gerçek olduğunu hissettiğim o özel anlardı. Hiç bitmesindi, hiç geri dönülmesin..
5. Bavulumla Times Meydanı'ndayım.
San Francisco’dan New York’a geldiğimizde kalacağımız yere gitmek için metroya bindik. Çünkü orası New York’tu metro her yere gider mantığı işlemesi lazımdı. Ama sanırım bu bizi biraz zorladı ki kaybolduk. Ne navigasyon ne de sorduğumuz onca insan bize yardım edemedi. Metroda dışarı çıktık bir baktım ki Times Meydanı’ndayım. Yıllarca gidip görmeyi hayal ettiğim yerde. Belki de umduğum gibi değil; sırtımda çantam, elimde 30 kiloluk bavulumla, uykusuz gözlerimle, yorulmuş bedenimle ama bulduğum gibiydim işte. Tamam burayı ilk böyle görmeyi hayal etmemiştim ama gelmiştim. Hatta gözyaşlarıma hakim olamayıp ağladığımı bile hatırlıyorum!
6. Vazgeçmedim, hayallerimi gerçekleştirdim!
Başıma gelen olumsuz şeylere, aksiliklere rağmen hayatımın en güzel yazını geçirdim. Hayal ettiğim yerleri gördüm. Asla kopamayacağım arkadaşlıklar edindim. Tecrübe kazandım. Üniversite hayatımda yapıp yapabileceğim en güzel şey olarak değerlendiriyorum Work And Travel‘ı. Hayata bakış açımı değiştirdim, ufkumu genişlettim, asla yapamam dediğim şeyleri yaptım ve başardım.
7. Hayallerinizin peşinden gidin!
Ne olursa olsun gideceğim dedim gittim. Ve hiçbir keşke olmadı hep iyikilerle dolu bir serüvendi benim için. Hayatınızın en güzel ve verimli yıllarında kendinizi bu deneyimden mahrum bırakmayın ve en önemlisi keşke demeyin. Hayallerinizin peşinden gidin. Ne olursa olsun sonunda hep siz kazanacaksınız..
